Przegląd Heavy Rain (2019): remake w 4Q, co powoduje zazdrość właścicieli PlayStation

24 czerwca 2019 roku na PC (obecnie tylko w Epic Games Store) wyszedł były ekskluzyw Playstation pod nazywą Heavy Rain. Myślę, że jest przeszacowaną grą, ale nie mogę zamykać oczy na kult gry. Spójrzmy na dziecko Quantic Dream, po prawie 10 lat od wydania i ponownie dowiedziemy się o wszystkich dobrych i złych decyzjach Davida Cage i jego zespółu.

Oryginalny Heavy Rain wyszedł na Playstation 3 w lutym 2010 roku. Właśnie wtedy ukończyłem ją, i to wydawało się niesamowitym przełomem w branży, jeżeli, oczywiście, podoba się interaktywne filmy - tak nazywają gryfrancuskiej studii Quantic Dream i kierownika Davida Cage. I choć Fahrenheit wciąż kocham więcej, ale Heavy Rain wtedy podłączyła kilka fajnych rzeczy, które pozytywnie spracowały i zrobiły grę kultową: nowy QTE, niesamowita grafika i fascynująca historia.

Dziesięć lat później, my, gracze, widzialiśmy wystarczająco wariacje QTE, widzialiśmy dość najfajniejszych zdjęć i słyszeliśmy wielu fajnych historii, więc przy powtórnym przejściu wspina się absurdy i krzywizna programistów Heavy Rain. A jeżeli grę uruchomi młody gracz, to jest mało prawdopodobne, że będzie w tym samym zachwycie, ​​w którym biliśmy, dzieci 90. Winna jest nie tylko gra, ale branża w całości, co leci naprzód szybciej niż wiatr. Ale w przypadku Heavy Rain nie jest tak dokładnie z grą, ponieważ kiedy uruchomił grę na PC w 2019 ledwo dotarłem do finału, nieustannie przeklinając deweloperzy. Dowiedzmy się, dlaczego tak się stało i kto jest winien.

Ponury, deszczowy i samobójczy Heavy Rain rozpoczyna się ze święta - najstarszy syn architekta Ethana Marsa świętuje urodziny. Rodzina świętuje w domu, ale idzie bawić się do centrum handlowego, gdzie facet najpierw gubi się, a następnie potrącony przez samochód i umiera. Mars jest w rozwodzie z żoną, ma depresję, a młodszy syn Sean oddala się i staje się nieznajomym. A kiedy Sean postanawia nawiązać stosunki z pozostałym synem, jego kradzie seryjny zabójca Mistrz Origami.

Każdej jesieni, kiedy Filadelfię dotknie ulewne deszcze, on porywa i zamyka w dziure jednego chłopca aż dopóki nie będzie utopiony przez przybywający deszcz. Każdemu ojciecowi ofiary maniak oferuje przejść serię testów w celu uratować dziecka. Ten sam komunikat dostaje Ethan Mars, i on pędzi uratować syna. Równolegle z nim obłąkanego przestępca szukają prywatny detektyw Scott Shelby, który został wynajęty przez rodziców zmarłych dzieci, i agent FBI Norman Jayden. W historii o Mistrze Origami jest również zaangażowana była dziennikarka Madison Paige.

Głównym problem Heavy Rain - pełny dziur scenariusz i dziesiątki głupich błędów w narracjach, które nie są od razu i nie do końca, ale trochę denerwują i rozwścieczą. Podczas przejścia zadajesz sobie dziesiątki pytań, na które twórcy nie dają odpowiedzi, a to rozprasza od głównej histirii. Na przykład, zmarły pod kołami samochodu chłopak Jason. Nadal nie rozumiem, jak on został zabity, gdy dziecko zamknął za sobą jego ojciec Ethan Mars. Jednakże on zmarł, a na ojcu nie ma żadnych zadrapań. Naprawdę nie można wymyślić coś innego, żeby takich sytuacji i pytań nie powstało lub pokazać scenę z innego kąta widzenia?

I jeszcze scenarzyści Heavy Rain od począteku oszukiwają graczy, ponieważ bez względu na to, jak bardzo się starasz odgadnąć, kto jest morderca w tej detektywno-interaktywnej grze jest niemożliwe. Do takich nagłych finałów czasami uciekają się w filmach i telewizji, ale dobry detektyw zawsze inaczej buduje się - czytelnikowi/graczy/widzowi troszeczkę rzucają odpowiednie fakty przyprawione źłymi, żeby wraz z głównym bohaterem stopniowo doszedli do wskazówki i, ewentualnie, odgadnęli, kto jest mordercą. Kocham te historie, zwłaszcza gdy nazywam imię przestępcy jeszcze do finału i w końcu mam rację, ale zrobić tak w Heavy Rain nie zadziała.

Oczywiście, że nie mamy klasyczny detektyw Agathy Christie lub Rexa Stouta, ale mimo to chciałem być na równi z postaciami i mogłem nie tylko współczuć, ale również prowadzić swoje śledztwo. Podczas pierwszego przejścia robiłem właśnie to, ale rozczarowałem się w końcu, kiedy stał się najbardziej nieoczekiwany ruch scenarzyści.

Na głupią historię pracują bezsensowne sceny akcji, które z jakiegoś powodu deweloperzy umieścili, ale nie mają one wpływu na fabułę ani na ujawnienia postaci. Ostatni powodują również wiele krytyki, ponieważ z wyjątkiem jednego z bohaterów, mało opisani i często robią nielogiczne, a czasami głupie rzeczy. Na przykład, jest mało prawdopodobne, że Ethan Mars w prawdziwym życiu rozproszył się na miłosne gry z Madison Paige, gdy do śmierci syna dosłownie zostało kilka godzin, a maniak wymaga zdać nowy test. Ale w grze on wciąż decyduje się udzielić jej godzinę lub dwie i spędzić cenny czas darmo. To i dobrze, że syn tonie w dole z deszczem.

Takich nielogiczności i błędów w grze jest wele. Więc Heavy Rain nie może mieć ósemki, dziewiątki i dziesiątki w opinii różnych zasobów gry. Nie może być gra tak bardzo oceniona, która denerwuje przez parę godzin i nie przestaje drażnić aż do finału, a po nim udaje się zdenerwować ponownie.

Oczywiście, nie wszystkie błędy są zauważane przy pierwszym przejściu, ale jeśli wziąć pod uwagę niuanse i uważnie śledzić historię, wiele z nich wydostają po raz pierwszy. W 2010 roku niektóre głupoty scenariuszu rozwścieczyły i mnie, ale byłem pod wrażeniem grafiki i „rewolucyjnego” sterowania, które w rzeczywistości okazało się czymś skomplikowanym, co omówimy poniżej, i nie zauważyłem wiele innych głupot, więc zostałem zachwycony. Ale jesteście ostrzegani, a więc uzbrojeni i w stanie dokonać nowej analizy gry.

Teraz pomówmy o zarządzaniu i QTE. Powiem od razu, że kocham wszystkie gry Davida Cage, a jednocześnie wierzę, że we wszystkich nich jest obrzydliwa kontrola postaci. Cokolwiek nową czy starą była gra Quantic Dream, zarządzać bohaterem w jej niewygodnie - nie przestrzega kija, próbuje iść w inną stronę, natknąć się o ścianę lub meble.

QTE w grach tej studii jest też różny: ciekawy i skomplikowany, zarówno w tym samym Fahrenheit, lub niejasny i celowo skomplikowany jak w Heavy Rain. Tutaj twórcy z jakiegoś powodu postanowił, że gracz sam domyśli się, a ceną kontroli może być śmierć jednego z bohaterów wtórnych lub nawet głównych bohaterów. Ja nie żartuję, nie zawsze rozumiem, czego ode mnie chce gra w odpowiednim czasie. Zabiłem kilka osób bez chęci tego. A wszystko to z powodu absurd zarządzania, bo to nigdy nie zdarzyło się w Beyond: Two Souls, Detroit: Become Human lub w innych podobnych projektach, więc w Heavy Rain było to nie raz.

Stopniowo doszliśmy do grafiki. W 2010 roku był to przełom i miła dla oka nawet w 2016 roku przy przenoszeniu do PS4. Na komputerze zrobiono to lepiej i jest okazja do odegrania w 4K. Jednak dla tych ustawień trzeba poważna budowa, a ludzie narzekają na osiadanie w fps, ale grać w Full HD z odświeżoną grafiką można i na komputerach budżetowych. I w tym samym czasie z obrazem wszystko w porządku, a wyszczególnienie osób, którego osiągnęły dziesięć lat temu, nadal wyzywa szacunek.

Moim zdaniem Heavy Rain - najgorsza gra Quantic Dream, ale w końcu chcę powiedzieć i o dobrym. Pomimo wyżej wymienionych wad, gra jest warta uwagi i 8-10 godzin waszego czasu. To wciągająca przygoda interaktywna z ponurą atmosferą beznadziejności, skręconą historią, postaciami atrakcyjnymi i wciągającą muzyką. Jednocześnie, Heavy Rain - gra wysokiej jakości, którą po prostu potrzebnie trzeźwo oceniać i nie powiększać z powodu uczuć nostalgicznych, jak to miało miejsce w ciągu tych wszystkich lat. Warto grać, aby zrozumieć co uwielbiała branża na początku 2010-ch lat i dołączyć się do historii. Heavy Rain to jest normalna gra, która jest warta kupowania na PS4 lub PC. Myślicie inaczej? Prosze napisać w komentarzach, dlaczego.