Lek nanocząsteczkowy opracowany na cukrzycę typu 1

Naukowcy z Yale University opracowali nowy lek doustny do leczenia cukrzycy typu 1. W badaniach na myszach lek nie tylko szybko regulował poziom insuliny, ale także przywracał funkcje metaboliczne i zatrzymywał stan zapalny, potencjalnie zapobiegając chorobom.

Cukrzyca typu 1 zaczyna się, gdy układ odpornościowy człowieka atakuje i niszczy komórki beta w trzustce. Te ważne komórki są odpowiedzialne za produkcję insuliny, hormonu przekształcającego glukozę w energię. Dlatego pacjenci potrzebują wstrzyknięć insuliny kilka razy dziennie.

Jaki problem rozwiązałeś?

Przyjmowanie doustnych tabletek insuliny byłoby znacznie prostszym i mniej inwazyjnym zabiegiem niż zastrzyki, ale niestety insulina jest rozkładana w żołądku przed dostaniem się do krwiobiegu. Wielu naukowców eksperymentuje z różnymi metodami, aby pomóc insulinie przetrwać tę podróż. Na przykład stosuje się powłoki ochronne, kapsułki z mikroigłami, które bezpośrednio wstrzykują insulinę przez wyściółkę żołądka, a nawet nanocząsteczki, które dostają się do krwiobiegu i uwalniają insulinę dopiero przy wysokim poziomie glukozy.

W nowym badaniu naukowcy z Yale University opracowali nanocząsteczkę nośnika leku, która nie tylko może bezpiecznie dostarczać insulinę do trzustki, ale także sama w sobie jest korzystna – jej otoczka ma właściwości lecznicze. Ten nowy nośnik leku składa się z kwasu ursodeoksycholowego, kwasu żółciowego, który jest naturalnie wytwarzany w organizmie i polimeryzowany przez naukowców. Pomaga to lepiej wiązać się z receptorami w trzustce, poprawiając funkcje metaboliczne, a nawet zmniejszając liczbę nieuczciwych komórek odpornościowych, które niszczą komórki beta.

Gdzie to się stało

Zespół przetestował nanocząsteczki u myszy i świń z cukrzycą typu 1 i odkrył, że podnoszą one poziom insuliny, podczas gdy nanocząsteczki żółci zmniejszają stan zapalny i przywracają funkcje metaboliczne. Naukowcy odkryli również, że insulina podawana w kapsułkach doustnych działała około siedem razy szybciej niż insulina podawana w standardowym wstrzyknięciu podskórnym.

Oczywiście wyniki, choć imponujące, nadal są laboratoryjne. Potrzebne będą dalsze badania, aby dowiedzieć się, czy te świadczenia będą dostępne dla ludzi. Niemniej jednak zespół badawczy ma nadzieję, że podobna technika pomoże w przypadkach dostarczania do organizmu innych leków, a to z kolei pomoże w leczeniu wielu różnych chorób.

Źródło: Natura, awaryjne-na żywo