Recenzja Death Stranding: Będę na ciebie czekać na plaży

Japoński projektant gier, Hideo Kojima, jest najbardziej znany ze swojej serii gier Metal Gear Solid. Po zerwaniu z Konami w 2019 roku Kojima „odbudował” swoje Kojima Productions jako niezależne studio i ogłosił współpracę z Sony. Od razu stało się wiadome, że studio rozpoczyna prace nad nowym projektem, którym w rezultacie został Death Stranding. Nawiasem mówiąc, nawet wtedy istniała informacja, że ​​będzie to tymczasowa wyłączność na PS4. Sława Hideo Kojimy wykracza daleko poza branżę gier. Wszyscy żartowali z niego i jego nowej gry Death Stranding. Dzięki niecodziennym zapowiedziom, wielu pierwszych zwiastunów, w których niewiele można było zrozumiećw, i w których wystąpili znani aktorzy, powstała wokół gry osobliwa aura tajemnicy. To dodało emocji wokół Death Stranding, ale także w pewnym stopniu odegrało okrutny żart. Bliżej premiery, Kojima zaczął pokazywać publicznie filmy z rozgrywki, w których pokazano wszystkie główne mechanizmy gry. Projektant gry był całkowicie uczciwy wobec publiczności. Ale publiczność zdążyła już wymyślić ukryte znaczenia i czekała na sztuczki. W rezultacie gra po wydaniu otrzymała dość sprzeczne recenzje. Wydaje się, głównie - z powodu zbyt wysokich oczekiwań. W każdym razie redaktorzy gg nie mogli przejść obok tak rewelacyjnego projektu. Postanowiliśmy wypróbować grę i zrobić własne wrażenie.

Zjednoczone Miasta Stanów 

Po mistycznej globalnej katastrofie zwanej „Strand Stranding” świat, do którego jesteśmy przyzwyczajeni, przestał istnieć. Granica między światem żywych i umarłych została zatarta. Ludzkość stoi w obliczu całkowitego wyginięcia. Na całym świecie, od innego świata do świata żywego, wspinają się „stworzenia”, które ciągną za sobą życie. Ich pojawieniu się towarzyszy tak zwany deszcz czasowy, który przyspiesza upływ czasu. Wszystko, co się wpadło pod niego bardzo szybko starzeje. Deszczowi czasowemu towarzyszy  odwrócona tęcza na niebie. Stworzenia żywią się umarłymi w fazie martwicy, która występuje 48 godzin po śmierci.

Stany Zjednoczone zamieniły się w ruiny z kilkoma tak zwanymi miastami „węzłowymi”, które utworzyły nowe „państwo” Zjednoczonych Miast Ameryki (UCA), ale po pewnych wydarzeniach uległy fragmentacji i prawie całkowicie zerwały ze sobą połączenie. Ocaleni bardzo niechętnie opuszczają swoje schronienia. Oczywiście w takiej sytuacji jedynym łącznikiem między ocalałymi „miastami” (które są podziemnymi bunkrami) są kurierzy. Jednym z tych kurierów jest bohater, Sam Porter Bridges, były pracownik Bridges. Jego rolę grał Norman Reedus.

Sam będzie musiał zjednoczyć całą ocalałą ludzkość, oczywiście ze względu na najwyższy cel - przetrwanie. Sam zjednoczy wszystkie ocalałe osady za pomocą sieci chiralnej (rodzaj odmiany w Internecie), jednocześnie dostarczając różne ładunki w wirtualnym świecie Death Stranding. Tak, naprawdę musisz pracować jako kurier. Ale nie myśl, że Sam jest prostym kurierem, który został „wybrany” przez przypadek. Istnieje wiele przyczyn fabuły, ogólnie rzecz biorąc, zostały one pokazane w zwiastunie startowym: ma on rodzinne powiązania z Bridget Strand, prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki i jej córką Amelią, która zaczęła jednoczyć kraj za pomocą wspólnej sieci.

Ponadto Sam, „powracający”, mógł wrócić z innego świata. I ma wiele specjalnych umiejętności, w tym zdolność wyczuwania Bestii w pobliżu. Pomoże mu to dostarczyć towary na całym świecie gier i zjednoczyć miasta. Pomoże mu w tym niemowle Bridge Baby (lub po prostu BB w lokalizacji), z którym Sam prawie nigdy nie rozłącza. Na pierwszy rzut oka „rutynowe” zadanie transportu towarów z jednego punktu do drugiego jest wspierane przez pełnoprawną, dobrze zaprojektowaną i naprawdę interesującą, fascynującą historię. A wszystko to otoczone jest bardzo atmosferycznym, rozpoznawalnym światem.

Sceny tematyczne są bardzo dobre w prawie wszystkim, podobnie jak sama fabuła. To intrygujące, dramatyczne i bardzo często pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi. Nie ujawnimy szczegółów fabuły z oczywistych powodów. Tempo narracji gry jest jednak bardzo nierówne: na samym początku widzimy kilka przerywników filmowych z dużą ilością informacji i jeszcze więcej terminologii gry, co z początku prowadzi do zamieszania i zamieszania. Następnie następuje imponujący kawałek pod względem czasu gry, w którym prawie nic się nie dzieje, a gracz musi po prostu robić to samo od nowa: dostarczać paczki. Kolejna kontrowersyjna kwestia: niektóre metafory i symbolika są nadmiernie przesuwane do przodu. Wygląda na to, że Kojima bał się, że nie dotrze do kogoś i postanowił „przeżuć” tak dużo, jak to możliwe, aby każdy mógł zrozumieć.

Co rozgrywka, system walki i światem gry?

Jeśli zaczynać od głównej aktywności w grze, to tak, musimy dostarczyć określony ładunek z jednego punktu do drugiego. Ale z punktu widzenia mechaniki gry odbywa się to w bardzo drobiazgowy, różnorodny i interesujący sposób. Ogromna liczba czynników komplikuje to z pozoru proste zadanie. Na początek - krajobraz: gra ma góry, równiny, skały, wąwozy, rzeki i tak dalej. Należy je wziąć pod uwagę przy wyborze trasy, a proces ten powoduje szereg problemów. Sam potyka się o kamienie, jest unoszony przez strumień wzdłuż rzeki, schodząc ze wzgórza, nie można utrzymać równowagi. I jest wiele takich drobiazgów: im większy ładunek, tym trudniejsze zadanie. Fizyka chodzenia w grze jest doskonale zaimplementowana. Ciężar i  inercja są bardzo dobrze wyczuwalne, ale na stabilność ma również duży wpływ równomierny rozkład obciążenia.

Przed każdą dostawą gracz będzie musiał poprawnie rozprowadzić wszystko, co niezbędne w odpowiednim menu. Ponadto oprócz dostarczonego ładunku niezbędne są dodatkowe rzeczy. W tym liny i składane drabiny, które są niezbędne do pokonywania naturalnych przeszkód i różne rodzaje broni / materiałów pomocnych na drodze. Za każdym razem musisz dokładnie się zastanowić i zabrać w drogę tylko najbardziej potrzebne rzeczy. Podczas procesu dostawy musisz śledzić równowagę Sama, zwłaszcza jeśli jest on przeciążony przyzwoicie: jeden nieostrożny ruch - a on spadnie, a cały ładunek rozpadnie się i zostanie uszkodzony. W niektórych zadaniach należy dostarczyć delikatne ładunki, więc upadek jest wyjątkowo niepożądany.

По мере продвижения по сюжету, игра сначала учит всем основным механикам, после чего добавляет дополнительные. В том числе новое оборудование для транспортировки вроде экзоскелетов, левитирующих платформ и транспорта. И если с экзоскелетами всё хорошо, понятно и удобно, то с транспортом ситуация значительно хуже. В игре очень "топорная" физика транспорта и неудобное управление им. В результате, передвижение на всяческих трициклах и грузовиках превращается в боль и подгорание. Без каких-то ощутимых проблем можно ездить только по дорогам.

Do przemieszczania się i dostarczania towarów dość szybko dodaje się gierny analog druku 3D: chiralną drukarka, w tym przenośną wersję PPK, która pozwala budować różne projekty, poczynając od stacji ładowania, mostów, a kończąc na obozowiskach, w których Sam może się zrelaksować.

W grze występują trzy rodzaje wrogów: muły, terroryści i wyżej wymienione stworzenia. MULES - dawni kurierzy, którzy prowadzili małą „kukułkę” i stali się swoistymi sekciarzami, których głównym przedmiotem kultu jest ładunek kurierów, który starają się zabrać. Używają oszałamiającej broni i generalnie nie stanowią szczególnego niebezpieczeństwa, nawet kopnięcie ich w zwarcie nie jest trudne. Terroryści próbują przeciwstawić się mostom, powstrzymać rozprzestrzenianie się sieci i zjednoczenie Zjednoczonych Miast Ameryki (UCA). Są bardziej niebezpieczni z bronią palną, ale także nie ma z nimi specjalnych trudności. W trakcie gry ujawnia się nam coraz więcej broni, większą częścią nie śmiertelnego. Co jest logiczne: zabijanie w grze nie jest najlepszym rozwiązaniem, zgodnie z fabułą nam wyjaśniają dlaczego prawie na samym początku gry.

A jeśli podczas ruchu pojawi się odwrócona tęcza, oznacza to, że zaraz zacznie padać czasowy deszcz i te same stworzenia są w pobliżu. Sam je czuje i widzi dzięki BB i skanerowi Odradek na ramieniu, który zaczyna wirować gorączkowo i wskazuje kierunek najbliższego stworzenia. Te momenty są szczególnie nastrojowe, a nawet przerażające. Na początku takie lokalizacje należy po prostu ostrożnie omijać. Aby to zrobić, musisz usiąść i obserwować Odradka, w niebezpiecznej odległości od Stwora - wstrzymaj oddech, odpowiada za to odpowiedni przycisk. Później otrzymujemy bardzo skuteczne rodzaje broni przeciwko stworzeniom, które pozwalają skutecznie sobie z nimi radzić, w tym z bossom. Jeśli stwory złapały, możesz spróbować się wyrwać, w przeciwnym razie dostaniemy się na drugą stronę i walczymy lub uciekamy od bossa. Niestety siedliska wszystkich wrogów w grze są ustalone, a efekt zaskoczenia nastąpi dopiero za pierwszym razem.

Tak zwany „asynchroniczny tryb dla wielu graczy” jest niezwykle interesujący i niezwykle wdrożony. Nie możesz osobiście spotkać innego gracza, ale możesz i powinieneś wchodzić w interakcje. Każdy użytkownik gra we własnej piaskownicy, ale budynki, przedmioty i pojazdy są wspólne. Na przykład, możesz wspólnie zbudować autostradę przez duży kawałek mapy, co znacznie ułatwi ruch. Wszystkie budynki okazują się „wspólne”, możesz także pomagać innym graczom w dostarczaniu towarów, dzieleniu się zasobami i tak dalej. Za to wszyscy gracze dziękują sobie „polubieniami”. Otrzymujemy je również za dostawy i inne działania. Jest to rodzaj doświadczenia w grze. Działa ciekawie i niecodziennie. Ogólnie rzecz biorąc, rozgrywka na początkowych etapach gry może wydawać się nudna, ale potem jest bardzo zaangażowana, a zegar zaczyna latać bardzo cicho.

Co z interfejsem i pompowania?

Być może na początku najbardziej mylące mośe się wydać menu wspułdziałania z terminalami i dystrybucją ładunków. Naprawdę wszystkiego jest dużo i nie dzieje się to w najbardziej oczywisty sposób. Na początku możesz się trochę zagubić, ale z czasem przyzwyczajasz się do tego. Mapa to kolejny ważny element menu. Spójrz na wszystkie niezbędne punkty na niej wytycz trasę, zobacz teren (mapa jest trójwymiarowa i możesz ją zobaczyć pod kątem), oznaczenia, które inni gracze pozostawili, jeśli obszar jest podłączony do sieci chiralnej, oraz kilka innych przydatnych rzeczy, które z czasem będą dostępne. Aby podłączyć określony element do sieci, musisz osiągnąć określony minimalny poziom zaufania. W tym celu jedno zrealizowane zamówienie nie zawsze wystarczy. Wraz ze wzrostem poziomu, po połączeniu otrzymujemy bardzo przydatne bonusy. To zachęca do podjęcia dodatkowych zadań.

Pokój rekreacyjny Sama służy jako rodzaj ośrodka, w którym można się zrelaksować, wziąć prysznic, załatwić swoje naturalne potrzeby (tak, te chwile są ważne w rozgrywce), zobaczyć mapę, wypompować wyposażenie i uzupełnić wytrzymałość przy pomocy inżynierów mocy Monster. Bardzo szczere lokowanie produktu.

„Wyrównanie” w grze odbywa się przy użyciu wyżej wymienionych polubień. Po wykonaniu zadań, przyznawane są punkty, bierze się pod uwagę szereg kryteriów, w tym szybkość dostawy, trasa i stan ładunku. Wraz ze wzrostem poziomów, nośność i wytrzymałość Sama są pompowane. Chociaż podczas bitwy pompowanie nie daje żadnych bonusów.

Jak to wszystko wygląda, brzmi i zoptymalizowane?

Gra została stworzona przy użyciu ulepszonego silnika studia Decima Guerrilla Games. Ponadto około 70 pracowników studia pomagało Kojima Productions w procesie rozwoju. Ten sam silnik został zastosowany i pokazał doskonałe osiągi w Horizon Zero Dawn w otwartym świecie, więc wybór jest uzasadniony. Element wizualny i optymalizacja są nie do pochwały. Obraz jest wspaniały, dotyczy to również niezwykle malowniczych widoków, z których świat gry  prawie całkowicie skomponowany i postaci. Jednocześnie w momencie premiery, bez łatek, nie było problemów z wydajnością nawet na Sony PlayStation 4 Slim, na którym grałem. Otwarty świat gry jest ogromny, malowniczy i różnorodny pod względem krajobrazów i środowiska. Ale szybko pojawia się zrozumienie, że jest puste i raczej pozbawione życia: nie ma przypadkowych zdarzeń ani postaci, węzły są w większości tego samego typu. Istnieje podejrzenie, że zostało to zrobione celowo: Kojima wielokrotnie wspominał o samotności i potrzebie zjednoczenia. I ta atmosfera samotności i umierającego świata jest bardzo dobrze odczuwalna.

W grze jest wiele pisanek i są one bardzo zachęcające:

Ścieżka dźwiękowa wykorzystuje zarówno specjalnie napisaną muzykę kompozytora Ludwiga Forssella, jak i kompozycje Low Roar, Chvrches, The Neighborhood, Major Lazer i Bring Me the Horizon. Ścieżka dźwiękowa okazała się wyjątkowo odpowiednia i nastrojowa, panujące od czasu do czasu otoczenie zastępowane jest bardziej „żywymi” kompozycjami. Lokalizacja wysokiej jakości: tekst i głos, bez żadnych oczywistych wad. Nie wszyscy aktorzy są wybierani optymalnie, ale nie krytycznie.

Konkluzja

Death Stranding jest bardzo osobistym pomysłem Hideo Kojima. I okazało się, że jest oryginalne i konkretne. Kojima Studio wykonało świetną robotę i udało się stworzyć wyjątkowy, dopracowany w najdrobniejszych szczegółach i niesamowicie charakterystyczny świat oraz bardzo interesującą, intrygującą historię. Wszystko to otoczone jest niesamowitym pięknem scenerii z najbardziej odpowiednią ścieżką dźwiękową i przerywnikami fabularnymi. Zachwycają doskonałą reżyserią, inscenizacją i prawdziwymi aktorami, które dodają życia. Osobno warto zauważyć bardzo niestandardową implementację komponentu dla wielu użytkowników, co naprawdę działa. Ale nie wszystkim spodoba się ta gra: element rozgrywki okazał się bardzo niespieszny, czasem medytacyjny. Zajmuje dużo czasu, oferuje dość jednolite zadania i tylko okresowo rzuca ziarno działki. Fani intensywnej akcji nie będą zbyt zadowoleni z systemu walki: ta część gry została przeniesiona na dalszy plan i okazało się, że nie była najbardziej udana. Ale jeśli jesteś gotowy na spokojną, a czasem monotonną narrację, Death Stranding z pewnością nagrodzi cię ciekawą historią i mnóstwem emocji.

6 powodów, aby kupić Śmierć na mieliznę:

• oryginalny świat gry dopracowany w najdrobniejszych szczegółach;
• ciekawa  fabularna historia;
• Wspaniała grafika i optymalizacja;
• Oryginalny komponent w Internecie;
• starannie zaprojektowana mechanika przesunięcia i transportu towarów;
• wspaniały dźwięk.

3 powody, aby nie kupować Śmierć na mieliznę:

• Zadania powtarzalne;
• pusty otwarty świat; 
• bardzo prosty system walki i walk z bossami.

Dla tych, którzy chcą wiedzieć więcej:

• Przegląd Days Gone (Life After): czy istnieje życie po apokalipsie?
• Przegląd Concrete Genie - jedna z najważniejszych gier generacji  z silną obietnicą
• Recenzja Destiny 2: Porzuceni: prosta formuła świetnego dodatku
• Przegląd The Crew 2: sequel do minimalnego wynagrodzenia
• Przegląd Detroit: Become Human. Jesteśmy też ludzie!
• Przegląd God of War: w kolebce nordyckich bogów