Chińczycy stworzyli nowy, superszybki "pendrive" o nazwie Mini SSD. Co to jest: przełom czy jakaś bzdura? I czy były jakieś inne alternatywy dla popularnych dysków? Przekonajmy się.
Co to jest Mini SSD?
Jest to dysk SSD wielkości karty SIM. Przypomina dysk twardy, tyle że nie jest dyskiem twardym, a pamięcią flash o wymiarach 15x17 mm. I z interfejsem PCIe 4.0. Jak mała karta pamięci, tylko 10-15 razy szybsza. Krótko mówiąc, coś pomiędzy "wewnętrznymi" dyskami SSD instalowanymi w komputerach a zewnętrznymi "wymiennymi" kartami pamięci.
Ale jak go podłączyć?
Jeśli jak kartę pamięci, to przez czytnik kart. Tylko specjalny, nawet z wbudowanym wentylatorem. I najlepiej z interfejsem USB4, więc komputer musi mieć taki port. A w przyszłości takie dyski mogą znaleźć zastosowanie w gadżetach wymagających kompaktowej i szybkiej pamięci, niekoniecznie "wymiennej", jak okulary VR czy przenośne konsole do gier.
Jest fajny, szybki i kompaktowy, więc po co go kupować?
Jeśli masz potrzebę, miejsce do podłączenia i co najmniej dodatkowe 85 USD za 512 GB, możesz spróbować. Ale ten format ma swoje niuanse. Główny z nich jest zastrzeżony: został opracowany przez chińską firmę Biwin i nikt inny tego nie robi. Wiadomo więc, jak to będzie działać. Co więcej, na rynku dostępnych jest wiele obudów USB dla dysków SSD M2. Najmniejszy ze standardów M2, 2230, jest tylko dwa razy większy od Mini SSD, co nie jest krytyczne, gdy jest używany jako dysk flash. Co więcej, zobaczymy w praktyce, jak miniaturyzacja wpłynie na przegrzewanie się (witaj, czytniku kart z coolerem!).
Czy jest to więc tylko jeden z tych szalonych formatów dysków z tytułu? Czy były jakieś inne?
Być może tak, czas pokaże. Już wielokrotnie odrzucał inne rozwiązania. Szalone, na wpół martwe, niszowe - nazywajcie je jak chcecie, ale były i będą w przyszłości. Oto kilka najważniejszych z nich.
Huawei Nano Memory. To pierwsza rzecz, która przychodzi na myśl, ponieważ te dyski są dosłownie wielkości karty SIM i są przeznaczone do rozszerzania pamięci smartfonów Huawei poprzez instalowanie ich w drugim gnieździe SIM. Nie mówimy tu jednak o dużej szybkości, ani o wszechstronności i przystępnej cenie. Typowy przykład zamkniętego eksperymentu niszowego.
SATA Express. Dotyczy to nie tyle kart pamięci, co dysków wewnętrznych. Podjęto próbę połączenia SATA z PCIe w celu uzyskania szybkiego interfejsu dla dysków półprzewodnikowych. Rezultatem było dość nieporęczne rozwiązanie, które szybko przegrało z formatem M2.
mSATA. Kolejny format dysku w formie karty. Nie karty pamięci, nie pendrive'a, nie dysku. Również został wyparty przez M2, ale wydaje się być bardziej rozpowszechniony.
Intel Optane (3D XPoint). Czy ponownie widzisz markę dewelopera w nazwie formatu? Czasami jest to pierwsza oznaka zamkniętej technologii bez masowych perspektyw. Drogie, ekskluzywne, specyficzne rozwiązanie, ale bardzo szybkie: coś pomiędzy SSD a RAM. Nie przyjęło się, ponieważ masowo sprzedawane dyski SSD NVMe stały się wystarczająco szybkie dla zdecydowanej większości użytkowników i są znacznie bardziej przystępne cenowo.
ASUS DIMM.2. Kolejne rozwiązanie "obok pamięci RAM". Nie tyle pod względem szybkości, co dosłownie pod względem umiejscowienia gniazda na płycie głównej. Tak, jest to format dysku przeznaczony wyłącznie dla komputerów PC i dostępny tylko w niektórych płytach głównych ASUS z najwyższej półki. Kolejny eksperyment na małą skalę dla entuzjastów.
Karta rozszerzeń z serii Xbox. Wspomnijmy również o tej niszy. Po nazwie łatwo się domyślić, gdzie te dyski są używane. Zastrzeżone złącze automatycznie prawie podwaja koszt takiej pamięci w porównaniu do konwencjonalnego M2.
Być może Mini SSD dołączy do cmentarzyska eksperymentalnych formatów, choć może też zapoczątkować nową popularną technologię. Kluczowym czynnikiem będzie otwartość formatu i jego ogromne wsparcie rynkowe. W końcu o ilu z tych technologii kiedykolwiek słyszałeś?
